Gedicht: ARBEIDSVOORWAARDEN: WIE GAAT ER NOG OVER?

[container]
[columns type=”twelve” row=”yes” last=”yes”]
[servicebox2 img=”” title=”ARBEIDSVOORWAARDEN: WIE GAAT ER NOG OVER?” moretext=”Lees het hele gedicht >” link=”https://bvmz.nl” showmore=”yes”]

Door: sneldichteres Dominique Engers
[hr margin=”no”]
ARBEIDSVOORWAARDEN: WIE GAAT ER NOG OVER?
Een zonnige namiddag, voor de klas Jaap Jongejan
U was er allemaal, Jaap zag het met genoegen an.
Arbeidsvoorwaarden, was het een vraagstuk, ja of nee?
We hadden mooie sprekers, deelde Jaap ons vrolijk mee.
En fijne panelleden, toen een eerste punt van orde:
Er kwam een goed verslag, maar er mocht niet getwitterd worden.
Alles bleef binnenskamers, dus stond u morgen in de krant?
Dan kwam dat niet door vandaag, dan was iets anders aan de hand.
Een kwartier slechts was de vloer voor Marc van der Meer
Onder protest, met tegenzin, legde hij zich daarbij neer.
Hij sprak over contractvrijheid, nam wetten met ons door
En stakingsrecht was ieders recht, sprak ie tot zijn gehoor.
Het Nederlandse model, het uitzendwezen eruit gelicht
Over a la carte principes werden wij bericht.
Het stijgen van de pensioenleeftijd, het Mondriaanakkoord
De arbeidsmarkt kende twee dips, werd toen van Marc gehoord.
Een grafiek, gekleurde lijnen, Mark vertelde aan de klas
Dat dit geen college, maar een 15 minutenpraatje was.
Hij sprak over drie pijlers, de Europese pijler toen
En de Europese marktwerking, hadden we dat wel moeten doen?
’t bleek dat we ’t in Europa echt nog lang zo slecht niet deden
En we waren heel gelukkig hier, deelde Marc ons monter mede.
De driehoek EZ, SZW, OCW, die op het scherm verscheen
En dat kwartier? Daar ging Marc twintig minuten overheen.
Er werden helden ingevlogen, werd ons nog door Marc verteld
André Kuipers, sporthelden, wie was nou onze held?
Opties voor de vakorganisaties, ’t ging over horeca, schoonmaak, bouw
Waarna Marc over de lagere schooldocenten nog wat zeggen wou.
Cao’s zonder FNV, een nieuwe sheet sprong aan
Jaap Jongejan ging recht onder de klok, heel dreigend staan.
Marc die rondde af, en zei met een ernstig gezicht:
“Er blijven grote vragen en er is geen stabiel evenwicht.”
Toen het woord aan Ron, die zei: “Ik heb niets voorbereid.”
Waarom u honderd euro moest betalen wilde hij toen kwijt.
Dat was slechts voor drie mensen hier een onoverkomelijk bezwaar
Onder meer voor een FNV-lid, die een lintje kreeg voor veertig jaar.
De zaal was overdonderd toen bleek dat het een voorbeeld was
Een intimiderende bullebak, hoe gaf je die tegengas?
Ron wou het graag feestelijk houden, maar hoe deed je dat?
Het was maar goed dat de vakbond altijd veel jubilarissen had.
Ron toonde een oud boekje, uit zijn eigen boekenkast
“Wat wil Ali Baba?” Ron hield zijn boekje stevig vast.
Hij sprak over meer maatwerk, over Philips, meldde dàt
In betrokkenheid van mensen voor hemzelf de sleutel zat.
Jaap sloop alweer nader, en gaf Ron nog te verstaan:
“Als het niet lukt bij ’t FNV? Bij Sales heb ik nog een mooie baan.”
Toen het woord aan spreker drie, die de polder op deed poppen
En benoemde: “Als Jaap opstaat is het tijd om snel te stoppen.”
De structuur van de polder, daaruit bleken vele dingen
Onder andere dat er slootjes waren waar je overheen kon springen.
Een zaal vol ANWB leden, in die hoek het allermeest
Maar niet één van hen was ooit op een ANWB ledenvergadering geweest.
Representativiteit was geen meetlat in de huidige tijd
Mensen trouwen, kopen huizen, krijgen kinderen, zonder spijt.
“Soms in omgekeerde volgorde”, stond spreker drie ons uit te leggen
“Dus ze kunnen best over hun eigen arbeidsvoorwaarden wat zeggen.”
Naast mij staat trouwens Eelco, is ie gelukkig? Geen idee
En het feestelijk houden valt met hem ook al niet mee.
Hij doet niet aan maatwerk, en betrokken is hij niet
Ik werk nu tien jaar met hem samen, hij speelt altijd dit ene lied.
Wie is de baas? Wie heeft de macht? Daar bleek alles over te gaan
En waar het schuurde, daar moesten we ook eens stil bij staan.
Verlof voor de begrafenis van een tante, zot was dat
Wanneer men de tante in kwestie jaren niet gesproken had.
Aan het eind van zijn betoog sprak deze ware Cruijffiaan:
“Dingen waar het niet over gaat, daar moet het hier niet over gaan!”
Als vierde kwam vervolgens Erik van Triest nog aan het woord
Het perspectief van de OR, daarover werd van hem gehoord.
Wat had het grote verdriet van mannen met de lease regeling te maken?
“Het ontbreekt de OR gewoon aan macht!” Kwam Erik hier ter zake
Erik, helder als altijd, zag hoe Jaap opstond, nader kwam
Hij rondde af, waarop het panel snel zijn plaats innam.
Bleef het panel staan of zitten? Kyra zei stellig: “Ik blijf staan.”
“Nou” zei Marc, “Mooi dat wij dan ook niet zitten gaan.
“Verpleegkundigen willen hun werk goed doen” zei Kyra tot de klas
En ook dat roosteren wat haar betreft enorm belangrijk was.
Het personeel betrekken, daar kwam je vast veel verder mee
Dan met filosoferen over de ANWB.
Wat voor sleutel voor sociale zekerheid ga je uiteindelijk maken?
“Je achterban.nl” bracht Kyra hier ter sprake.
Aansluiten bij issues van belang leek Kyra adequaat
En mensen weten nauwelijks wat in hun CAO allemaal staat.
“Het is goed dat de bond onderhandelt”, niet de ondernemingsraad
Daarna werd nog even over “noodsprongen” gepraat.
Noodsprongen en Jumbo, Marc die zei, zeer wáár was dat:
“Over hoe banen veranderen, hebben we nog geen goed debat.”
Niks Drees: Gaat u rustig slapen! Toen kreeg Kyra weer het woord
Wat de echte issues waren werd hier nog van haar gehoord.
Ron stelde zichzelf een vraag, waarna hij zijn stokpaardje bereed:
Aan de slag met scholingsplannen! Ron wou dat iedereen dat deed.
Opleiding in de keten, met de thema’s van de toekomst aan de slag
Jaap zei: “Ik vind dat het panel het laatste woord hier hebben mag.”
Hoe Jaap het flikte weet ik niet, maar ik moet hem feliciteren:
Om vijf over half vijf konden wij allemaal pauzeren.
Het gesprek geanimeerd, onder de dames en de heren
Iemand vroeg waar ie die honderd euro kon doneren.
Wat mannen wezen naar hun leaseauto’s: waren die mooi of niet?
In sommige ogen hier blonk licht mannenverdriet.
Op twee tafels stonden schalen, met wat vierkant cakegebak
Er werd een half bord weggegrist door een intimiderende bullebak.
Bij Marc en Jaap aan tafel, en hier zat ook ene Jan
Deze Jan, daar hoorden wij vandaag al eerder van.
Jan bleek de man die veertig jaar lid was van het FNV
Begon ooit bij de soldatenbond, deelde hij vrolijk mee.
Marc prees nog snel zijn boekje aan, er werd in de groep gegooid:
“Achttien jaar geleden geschreven, maar meer up to date dan ooit.”
Ook Jaap had een boekje geschreven, twaalf jaar gelee was dat
Het meest actueel was ik, met dit gedicht dat ik vandaag geschreven had.
Jan had ook een boekje geschreven, over 40 jaar medezeggenschap
Drie boekjes aan één tafel? Ik verplaatste mij zeer rap.
Nog meer boeken trok ik niet, als die hier zouden komen, straks
En qua Marc van der Meer zat ik ook wel aan mijn taks.
Aan tafel vier wat vrouwen, en die namen ook het woord.
Dat deed mij deugd, want vrouwen had ik nog niet veel gehoord.
Het ging over Ikea, en duurzame inzetbaarheid
Over trainingen en experts erbij halen, wou een blonde vrouw wat kwijt.
Vakbond versus ondernemingsraad, wie kreeg het meeste voor elkaar?
Als je er met elkaar niet uitkomt, staat de achterban dan klaar?
Een ontevreden muziekschool die een treurmars organiseert?
Is dat niet ludieker dan dat alles wordt” gevakbondiseerd”?
Om zes uur stipt nam Jaap nogmaals de microfoon ter hand
Er was een generatieclash geweest hier, interessant.
“U bent vastgelegd, door studenten, en kunstmatig!” Zei Jaap toen
Hij bedoelde vàst wat wij hier met z’n tweeën kwamen doen.
De eerste vraag: lukte het de vakorganisaties om zichzelf uit te vinden?
Het antwoord: samen! Met startbijeenkomsten om te verbinden.
Een CAO vàn en vóór iedereen, toen de vraag van tafel twee:
De polder vier punt nul! Hoe kwamen we daar samen verder mee?
Een oplossing was er nog niet, maar krachtige interventies? Graag!
“Een basisinkomen!” Hoorden we, voor het eerst vandaag.
De microfoon die piepte, Paul mocht praten, goeie gast
Maar de microfoon hield Jaap maar liever zelf vast.
De wereld die veranderde, Paul noemde de complexiteit
Macht en geld, inlevingsvermogen! Daar wou ie ook wat over kwijt.
“Dus?!” zei Jaap, hij concludeerde en analyseerde magistraal
“De kinderen mee naar onderhandelingen? Maak ik dat op uit je verhaal?”
“Wie heeft een probleem?” Zei een kordate dame aan tafel vier
Een ander verdienmodel bracht zij ter sprake, hier.
Erik stond in een donker hoekje, maar zijn stem was klaar en luid:
“Wat medewerkers echt willen, hoe vinden we dat uit?”
Regionale arbeidslabs, discussies op verschillende niveaus
Micro en macro, daarover sprak hij hier een korte poos.
Hoeveel zorgen maken de medewerkers zich? Daarover ging het even
Initiatieven voor OR-ren en tenslotte tafel zeven.
Over de digitale wereld, over knippen, over plakken
Had André de kern der dingen dadelijk te pakken.
Wie had de macht? Hoe zat het met de representativiteit?
Een oplossing was er nog niet, wilde André toen kwijt.
Toen twee lieve meisjes, studenten van de AKU
Lotte en Charlotte, tekenden vandaag voor u.
Een ver van hun bed show, maar uw gepraat wist hen te raken
Ze konden er kaas èn een mooie tekening van maken.
Mij rest nog één A-viertje en dan moest ik maar eens gaan.
Zal mij benieuwen wie er allemaal morgen in de kranten staan.
Dit gedicht kende twee dips, één dipje nog te gaan
U bent nu nog heel gelukkig, maar daar komt een einde aan.
De arbeidsvoorwaarden? Vandaag werd overal aan voldaan
Ik heb u licht geroosterd, en er schijnen broodjes klaar te staan.
Goeie stoelen, goeie sfeer, die ik voor u beschrijven mocht
Alleen het openbaar vervoer naar hier een ware helletocht.
Ik kan nog uren doorgaan, hier tot ver na achten staan
Maar dingen waar het niet over gaat, daar moet het hier niet over gaan.
U heeft vast zin in soep, en u wilt op een broodje kauwen
En ik, ik wil vandaag vooral dat wij het feestelijk houwen.
Een interessante middag, want waarover ging het niet?
Ik leerde alles over leaseregelingen en mannenverdriet.
Over een ANWB lidmaatschap, dat soms al jaren duurde
Ledenvergaderingen waar nooit iemand kwam, en het dus behoorlijk schuurde.
Ik doe nog drie coupletten, want u wordt een beetje moe
En Eelco moet nog naar een begrafenis van een ouwe tante toe.
En daarna moet ie aan de slag, er komt een scholingsplan
Want dat ie alleen deze treurmars speelt, daar word ik treurig van.
Een diarree aan woorden heb ik hier weer uitgebraakt
Elke letter juist, ik heb geen noodsprongen gemaakt.
En ook heb ik gezorgd dat elke regel prachtig rijmde
Want als het één keer niet rijmt huren ze de volgende keer Nico Dijkshoorn in.
Ik kreeg een kwartiertje spreektijd, en daar houd ik mij dus aan
God verhoede dat Jaap Jongejan weer onder die klok gaat staan.
Of u tachtig procent onthouden gaat? Ik heb echt geen idee
Maar we zaten hier gezellig, en we zaten hier oké.
Dominique Engers, 17 oktober 2018, Doorn.
www.desneldichteres.nl[/servicebox2]
[/columns]
[columns type=”four” row=”yes” last=”yes”]

[/columns]
[/container]